چت روم

شمـع وجود فاطمـه سوسو گرفتـه است

هر سینه که دوستدار زهراست

آشفته و بی قرار زهراست

گنجینه هفت آسمان ها

در سینه خون نگار زهراست

از شرح کرامتش همین بس

عالم همه وامدار زهراست

مولای من
بار ديگر غروب جمعه فرا رسيد وآسمان چشمان منتظر عاشق درفراق محروم ماندن از ديدن معشوق باز ابري و باراني شد. در دلهاي مضطربشان غوغايي بر پا شد و باز داستان هميشگي فراق و آه و سوز.
كم كم شفق جاي خود را به سياهي شب مي سپارد. غربت و غريبي همچون باد زوزه كنان راه روهاي دل را در مي نورد و در قلب منتظران ماوا مي گزيند. صداي ناله همچون تازيانه اي در فضا به رقص در آمده و بر پيكر سكوت فرود آمده و آن را در هم مي شكند. در گوشه اي تنها پناه گرفته ام و در دنياي آرزو و افكارم غرق شده ام . و به ياد آن سفر كرده مي افتم
با ياد او آسمان دلم سخت طوفاني و ابري شد.بغضي جانكاه در گلو پديد آمد... اما كم كم و بي اختيار قطرات پاك و زلال اشك همچون بلور از چشمه سار چشم به حركت درآمده و بر گونه ها روان شد. از خود پرسيدم
اين همه سكوت براي چيست؟
مگر اينان هماناني نيستند كه گمگشته اي داشتند؟
مگر اينان همان ندبه خوانان صبح آدينه نيستند؟
پس چرا سكوت؟
چرا لب فرو بسته و ديدگان بر هم نهاده اند؟
مگر غير آن است كه عاشق در فراق معشوق يك دم آرام و قرار ندارد؟
و تا وصال معشوق را درك نكند يك لحظه چشم بر هم نخواهد گذاشت ؟
گفته اند كه عاشق در فراق معشوق هميشه و همواره در سوز و گداز و نجواست؟ سكوت ، واژهاي غريب و نامفهوم در نزد عاشق است.... پس چرا اين همه سكوت؟
آيا اين خفتگان گمگشته خود را يافته اند كه اين چنين آسوده خاطر سر بر بالين ، لب فرو بسته و ديده بر هم نهاده اند.؟ آيا . . ؟
خدايا . . . نميدانم با چه اندوخته اي و با چه تواني روانه آستان پر مهرش شوم .؟ تنها مي توانم در خلوت تنهايي ام با او عاشقانه نجوا كنم و او را از خودش تمنا كنم . پس با زباني قاصر بر خرمن عشقم آتش ميزنم و اين چنين با او زمزمه مي كنم

مهدي جان
آسمان دلم باراني سفر طولانيت شده و چقدر اين باران زيباست . چرا كه هرقطره اش بوي تو را مي دهد. بوي خوش گل ياس ، گل نرگس

روزی حضرت سلیمان (ع ) در کنار دریا نشسته بود،

نگاهش به مورچه ای افتاد که دانه گندمی را باخود به طرف دریا حمل می کرد.

سلیمان (ع) همچنان به او نگاه می کرد که دید او نزدیک آب رسید.

در همان لحظه قورباغه ای سرش را از آب دریا بیرون آورد و دهانش را گشود.

مورچه به داخل دهان او وارد شد و قورباغه به درون آب رفت.

سلیمان مدتی در این مورد به فکر فرو رفت و شگفت زده فکر می کرد.

ناگاه دید آن قورباغه سرش را از آب بیرون آورد و دهانش را گشود.

آن مورچه آز دهان او بیرون آمد، ولی دانه ی گندم را همراه خود نداشت.

سلیمان(ع) آن مورچه را طلبید و سرگذشت او را پرسید.

بقیه درادامه مطلب

آقا هر روز برای آمدنت دعا میکنم ولی انگار این دل چرکین مرا خدا هم قبول نمیکند آقا به حق

سه ساله عمه غربت کشیده ات ما را هم کربلایی کن آقا هروقت به شما فکر میکنم اشک در

چشمانم حلقه میزند به حق اشکهای این دل رنجور هم که شده یک نگاهی بر ما بیانداز آخر به

که گلایه کنم از نیامدنت روزی شود که جمال تو را تماشا کنم؟

آقا بس است این همه دوری و انتظار به خاطر ما نه بخاطر زهرا بیا!

خدای من

دلیل گریه هام شاید واسه غربتیه که دارم

شایدم واسه شستن گناهام باشه

نمی دونم احتمالا" هم به خاطر این باشه که

وقتی عظمت خدا رو حس می کنم احساس حقارت می کنم

خدایی که تو قلبم جا دادم از این نبوده که بخوام خلوت تنهاییهامو پر کنم

خدا به خاطر این تو قلبمه چون بهش نیاز دارم مثل همه ی آدمای دنیا

محمد بود و نوري از زمين تا بينهايت ها             محمد بود و در دل زين معماها حكايت ها 

صدای بال و پر جبرئیل می آید
شب است و ماه به آغوش ایل می آید
لب کویر پس از این ترک نخواهد خورد
که ساقی از طرف سلسبیل می آید
لباس خاطره را از حریر عشق بدوز
حلیمه! نزد تو فردی اصیل می آید
نگاه آمنه از این به بعد می خندد
چرا که معجزه ای بی بدیل می آید
ميلاد پيامبر رحمت، تاج آفرينش بر شما خجسته باد

مشهور در میان اهل تاریخ آن است که ولادت رسول خدا درعام الفیل بوده،و عام الفیل همان سالی است که اصحاب فیل‏بسرکردگی ابرهه بمکه حمله بردند و بوسیله پرنده‏های ابابیل‏نابود شدند.
و اینکه آیا این داستان در چه سالی از سالهای میلادی بوده‏اختلاف است که سال 570 و 573 ذکر شده،ولی با توجه به‏اینکه مسیحیان قبل از اسلام تاریخ مدون و مضبوطی نداشته‏اندنمی‏توان در اینباره نظر صحیح و دقیقی ارائه کرد،و از اینرو ازتحقیق بیشتر در اینباره خودداری می‏کنیم،و به داستان اصحاب‏فیل که از معجزات قرآن کریم بشمار می‏رود می‏پردازیم،و البته‏داستان اصحاب فیل با اجمال و تفصیل و با اختلاف زیادی‏نقل شده،و ما مجموعه‏ای از آنها را در زندگانی رسول‏خدا«صلی الله علیه و آله و سلم‏»تدوین کرده و برشته تحریر در آورده‏ایم که ذیلا برای‏شما نقل می‏کنیم،و سپس پاره‏ای توضیحات را ذکر خواهیم کرد:
داستان اصحاب فیل
کشور یمن که در جنوب غربی عربستان واقع است منطقه‏حاصلخیزی بود و قبائل مختلفی در آنجا حکومت کردند و از آنجمله قبیله بنی حمیر بود که سالها در آنجا حکومت داشتند.

خدا هست
دانشجویی سر کلاس فلسفه نشسته بود. موضوع درس درباره خدا بود. استاد پرسید(آیا در این کلاس کسی هست که صدای خدا را شنیده باشد؟) کسی پاسخ نداد.
استاد دوباره پرسید:(آیا در این کلاس کسی هست که خدا را لمس کرده باشد؟) دوباره کسی پاسخ نداد.
استاد برای سومین بار پرسید): آیا در این کلاس کسی هست که خدا را دیده باشد؟) برای سومین بار هم کسی پاسخ نداد. استاد با قاطعیت گفت:(با این وصف خدا وجود ندارد).
دانشجو به هیچ روی با استدلال استاد موافق نبود و اجازه خواست تا صحبت کند. استاد پذیرفت. دانشجو از جایش برخواست و از همکلاسی هایش پرسید: (آیا در این کلاس کسی هست که صدای مغز استاد را شنیده باشد؟) همه سکوت کردند.
(آیا در این کلاس کسی هست که مغز استاد را لمس کرده باشد؟) همچنان کسی چیزی نگفت.
(آیا در این کلاس کسی هست که مغز استاد را دیده باشد؟)
وقتی برای سومین بار کسی پاسخی نداد، دانشجو چنین نتیجه گیری کرد که استادشان مغز ندارد.

جعبه های سیاه و طلایی
در دستانم دو جعبه دارم که خدا به من داده است. او گفت:غصه هایت را درون جعبه سیاه بگذار و شادی هایت را درون جعبه طلایی.به حرف خدا گوش کردم.شادی ها و غصه هایم را درون جعبه ها گذاشتم. جعبه طلایی روز به روز سنگین تر می شد و جعبه سیاه روز به روز سبک تر.

از روی کنجکاوی جعبه سیاه را باز کردم تا علت را دریابم.دیدم که ته جعبه سوراخ است و غصه هایم از آن بیرون می ریزد.سوراخ جعبه را به خدا نشان دادم و گفتم:در شگفتم که غصه های من کجا هستند؟خدا با لبخندی دلنشین گفت:ای بنده من!همه آنها نزد من٬ اینجا هستند.

پرسیدم پروردگارا!چرا این جعبه ها را به من دادی؟چرا ته جعبه سیاه سوراخ بود ؟گفت:ای بنده من!جعبه طلایی را به تو دادم تا نعمت های خود را بشماری و جعبه سیاه را برای اینکه غم هایت را دور بریزی...

گفتم: خدای من، دقایقی بود در زندگانیم که هوس می کردم سر سنگینم را


که پر از دغدغه ی دیروز بود و هراس فردا، بر شانه های صبورت بگذارم


آرام برایت بگویم و بگریم، در آن لحظات شانه های تو کجا بود؟


گفت: عزیزتر از هر چه هست، تو نه تنها در آن لحظات دلتنگی


که در تمام لحظات بودنت برمن تکیه کرده بودی،


من آنی خود را از تو دریغ نکرده ام که تو اینگونه هستی،


من همچون عاشقی که به معشوق خویش می نگرد،


با شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم

گفتم: خسته‌ام
گفت: "لاتقنطوا من رحمة الله" از رحمت خدا ناامید نشید (زمر/53)

گفتم: انگار، مرا فراموش کرده ای!
گفت: "فاذکرونی اذکرکم" منو یاد کنید تا یاد شما باشم (بقره/152)

گفتم: تا کی باید صبر کرد؟
گفت: "و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبا" تو چه می‌دانی! شاید موعدش نزدیک باشه (احزاب/63)

گفتم: تو بزرگی و نزدیکیت برای منِِِ کوچک، خیلی دوره! تا آن موقع چه کار کنم؟
گفت: "واتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله" کارهایی که به تو گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کند (یونس/109)

قران بنال از دست اکثر ما مسلمانان که :                 

از تو نوایی ساخته ایم که وقتی آن نوا را میشنویم اول چیزی که به ذهنمان میرسد این است:چه کسی مرده؟

قران ما سختمان است به آیه ی"خُذِ الکتابَ بِقُوّه"عمل کنیم! اما برای عمل به آیه ی" کُلُوا وَ شرَبُوا" اهتمام تام داریم! و در ادامه "وَ لا تُسرِفُوا"را عطف به"خُذِ الکتابَ بِقُوّه"میکنیم!

قران سخت است که برای درک عظمت خدا و اوج قدرتش در"اَلَم تَرَ کَیفَ فَعَلَ رَبُکَ بِاصحابِ الفیلِ"غرق شویم اما میتوانیم برای خنداندن ملت به "نادر"بگوییم مثل ابرهه از همه جا بر سرش سنگ میبارد!

قران"فَمَن یَعمَل مِثقالَ ذَرةٍ شَرًا یَرَه"را چه کار کنیم! نیستی در زندگیمان! که ببینی چقدر از این آیه متاثر هستیم!! ذره ای شر نداریم! شر شده اشرار! و ما به فکر طرح جمع آوری اشرار هستیم!

قران میخوانیم"اِهدِنَا الصِراطَ المُستَقیم"اما بدمان نمی آید خدا راه راست را به سویمان کج کند!

به یاد شبایه مهتابی
چقدر قشنگ بود
تو کنارم بودی و ماه حسودی میکرد
و سکوتی که شب رو در خودش فرو برده بود
و آهی که تمام وجودم رو گرفته بود
و چشمان همیشه قشنگ تو که منو محو خودش کرده بود
و لبخند های زیبات که زیبا ترت می کرد تمام اون بدی ها رو ازم می گرفت
شاید بگن اغراقه اما واسه من واقعیته
که تو زیباترینی
بیا و باز دست سردم رو بگیر
چرا اون ور حوض نشستی
باز تلنگر یه احساس
منو رو بیدار میکرد
پاشو اون دیگه نیست

در دفتر دل، یاد تو سرمشق من است / یادم نرود یاد تو تکلیف من است

وقتی گفتی به اندازه ی تمام برگهای درخت سیب خونمون دوستت دارم، اونقدر خوشحال شدم که فراموش کردم زمستونه!

باز شب شد و من ناله سرایم / از عشق تو دلبر دگر نا ندارم / کی میشود آیی به سویم نازنینم / تا شب رود و من به سویت آیم

بی تو آغاز میکنم من روزهای زرد را / اشک و آه و ناله ها و درد را / مینویسم بی تو بودن های من پایانم است / بی تو حامل میشوم اندوه و اشک سرد را

( نوشتم دوستت دارم، پرانتز را نبستم، بگذار این حقیقت تا ابد جریان بیابد...

کاش به جای جدایی، مردن بود، چون مردن یک لحظه است و جدایی ذره ذره مردن

میشود در آسمان زندگی یک سبد از غنچه های یاس داشت یا که در سوز و گذاز شمع عشق مثل پروانه کمی احساس داشت

یه کفش همه ی وجودشو فدای کسی میکنه که پا تو دلش میذاره،... کفشتم رفیق!

هر آنچه خواستم نیامد به دست، چون که بیگانه بودم به این دنیای پست، پی آب بودم کوزه به دست، چون که آب یافتم، کوزه شکست

میگن شبا فرشته ها از آرزوی آدما، قصه میگن واسه خدا، خداکنه همین شبا گفته بشه قصه ی تو واسه خدا

خوشا اس ام اسی که از تو باشد / درونش ردی از پای تو باشد / درآور کفش و جورابت، بفرما / به روی چشم ما جای تو باشد!

اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري

کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي
اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟
برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما
کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت
کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

 

 آخر ساعت درس يك دانشجوي دوره دكتراي نروژي ، سوالي مطرح كرد: استاد،شما كه از جهان سوم مي آييد،جهان سوم كجاست ؟؟ فقط چند دقيقه به آخر كلاس مانده بود.من در جواب مطلبي را في البداهه گفتم كه روز به روز بيشتر به آن اعتقاد پيدا مي كنم. به آن دانشجو گفتم: جهان سوم جايي است كه هر كس بخواهد مملكتش را آباد كند،خانه اش خراب مي شود و هر كس كه بخواهد خانه اش آباد باشد بايد در تخريب مملكتش بكوشد. پروفسور محمد حسابي

برای بالا رفتن و آسمان نوردی هوشیاری،
دقت و توجه لازم است، بینش و آگاهی و ...
اما آسان نوردی، غفلت از یاد خدا،
بی توجهی به اوامر و نظرات او، باری به هر جهت،
مشغول شدن بیش از حد به دنیا و ظواهر آن و ...
از نشانه های حرکت پایینی است

دکتر علي شريعتي: به سه چيز تکيه نکن ، غرور ، دروغ و عشق. آدم با غرور ميتازد، با دروغ ميبازد و با عشق ميميرد

حسین (ع) بیشتر از آب تشنه لبیک بود.

شریعتی بزرگ………………
اخلاص:
یکتایی در” زیستن ”
یکتایی در” بودن”
یکتایی در “عشق”

 خدایا تو کی نبودی که بودنت دلیل بخواهد ؟

تو کی غایب بوده‌ای که حضورت نشانه بخواهد ؟

تو کی پنهان بوده‌ای که ظهورت محتاج آیه باشد ؟

کور باد چشمی که تو را ناظر خویش نبیند.

کور باد نگاهی که دیده‌بانی نگاه تو را درنیابد.

بسته باد پنجره‌ای که رو به آفتاب ظهور تو گشوده نشود.

و زیانکار باد سودای بنده‌ای که از عشق تو نصیب ندارد. 

زنده بودن را به بیداری بگذرانیم که سالها به اجبار خواهیم خفت.

اگر تنها ترین تنهایان شوم باز هم خدا هست او جانشین تمام نداشتنهای من است.

خداوندا!
به هر آنکس که دوست میداری،بیاموز
که عشق از زندگی کردن برتر است و
به هر آنکس که بیشتر دوست میداری،
بچشان که دوست داشتن ازعشق والاتراست

 بقیه عکس ها در ادامه مطلب

خداوندا، به تو امیدوارم و به تو توکل کرده ام.به من جرأت بده تا قدرتمند شوم. می دانمکـه بـرای رو بـه رو شـدن بـا دغـدغـه هـــای زنـدگـی ام نـیاز بـه قـدرت و جرأت دارم و ازطـریق قـدرت تـو می توانم نرم تر از فرشته و قدرتمند تر از شیر باشم . . .

اگر نمی توانی اقیانوس باشی، دریا باش، اگر نه رودخانه باش واگر نمی نتوانی رودخانه باشی نهریكوچك باش، اما هیچ گاه مرداب نباش.نهری باش جاری، زلال و مهربان و با جوشش زیبایت زندگی را به همه هدیه كن چون وقتی حركت میكنی هم زنده ای و هم به دیگران زندگی می دهی ، سبزه های كنار نهر را دیده ای چه زیبا چشم رانوازش می دهند و ماورای پروانه های لطیف و زیبا هستند، این ها به خاطر سخاوت و مهربانی نهر كوچك اما جاری است، پس تو هم با الهام از این رود كوچك جاری شو و بدان خدا در همه حال با توست.